در مورد بدن

آرتریت به معنای التهاب مفصل است. این بیماری باعث درد و ورم مفاصل بدن می شود. احتمال ابتلا به بیماری آرتروز با افزایش سن بیشتر می شود. آرتروز زمانی بوجود می آید که التهاب و آسیب دیدگی یک مفصل باعث از بین رفتن بافت غضروف می شود.از بین رفتن بافت غضروف به نوبه خود باعث درد، التهاب و بدشکلی می شود. تغییرات ناشی از بیماری آرتروز معمولا به تدریج و در طول چندین سال اتفاق می افتد. با این وجود، استثنائاتی وجود دارد. اما درمان ارتروز لگن چیست؟

در بیماری آرتروز لگن، غضروف مفصل لگن به تدریج و با گذشت زمان فرسوده می شود. با فرسایش، غضروف ضعیف و ناصاف می شود و فضای مفصل محافظ بین استخوان ها کاهش پیدا می کند. این مساله باعث سایش استخوان ها به یکدیگر می شود. استخوان های آسیب دیده برای جبران غضروف از دست رفته، به سمت بیرون رشد پیدا می کنند و اسپرز استخوان را تشکیل می دهد. بیماری آرتروز مفصل لگن به تدریج بوجود می آید و دردی که بوجود می آورد با گذشت زمان شدیدتر می شود

بیماران مبتلا به آرتروز لگن گاهی اوقات در راه رفتن دچار مشکل می شوند. تشخیص این بیماری در ابتدا دشوار است. زیرا درد در نواحی مختلفی از بدن  مثل کشاله ران، باسن یا زانو ظاهر می شود که تشخیص آن توسط جراح ستون فقرات مطمئن است. درد حاصل از این بیماری می تواند شدید و آزاردهنده یا خفیف باشد و لگن اغلب سفت می شود.

علائم و نشانه ها

شایع ترین نشانه بیماری آرتروز لگن درد دور مفصل لگن است. معمولا درد لگن به صورت  تدریجی بوجود می آید و با گذشت زمان وخامت پیدا می کند، اگر چه ظاهر شدن لگن درد به صورت ناگهانی نیز ممکن است به وجود بیاید. درد و سفتی در طول صبح یا پس از نشستن یا استراحت کردن برای مدتی تشدید پیدا می کند. با گذشت زمان عوامل دردناک بیشتر ظاهر می شود و حتی در طول شب و در حین استراحت نیز بوجود می آید. علائم دیگر آرتروز لگن عبارتند از :

•    احساس درد در کشاله ران یا ران که تا باسن یا زانو گسترش پیدا می کند
•    دردی که در هنگام انجام فعالیت سنگین ظاهر می شود
•    سفتی مفصل لگن که راه رفتن یا خم شدن را دشوار می کند
•    قفل کردن مفصل و صدای سایش ( کریپتوس) در طول حرکت به دلیل شل شدن بخش های غضروف  و اختلال ایجاد کردن بافت دیگر در حرکت روان لگن
•    کاهش دامنه حرکتی  لگن که بر توانایی راه رفتن تاثیر می گذارد و باعث لنگی می شود
•    صدا یا احساس سایش استخوان ها روی یکدیگر
•    ناتوانی در حرکت دادن لگن برای انجام فعالیت های روزمره

علت آرتروز لگن مشخص نیست ، اما عوامل مشخصی وجود دارد که احتمال ابتلای شما به این بیماری را افزایش می دهد. این عوامل از قرار زیر هستند:

•    افزایش سن
•    سابقه ابتلا به آرتروز در خانواده
•    آسیب دیدگی قبلی مفصل لگن
•    شکل گیری نامناسب مفصل لگن در حین تولد، بیماری ای که دیسفاژی رشد لگن نام دارد
•    اعمال فشار بیش از حد بر روی مفاصل از طریق فعالیت هایی که مفصل لگن را درگیر می کنند

پزشک در مورد علائم و سابقه پزشکی با شما صحبت می کند، معاینه فیزیکی انجام می دهد و احتمالا آزمایشات تشخیصی مثل تصویر برداری با اشعه ایکس را توصیه می کند.
در طول معاینه فیزیکی، پزشک مسائل زیر را بررسی می کند:
•    التهاب در نزدیکی لگن
•    دامنه حرکتی منفعل ( همراه با کمک) و پویا ( بدون کمک گرفتن)
•    کریپتوس ( صدای سایش دلخراش در داخل مفصل) در حین حرکت کردن
•    احساس درد در هنگام وارد شدن فشار بر لگن
•    مشکل در راه رفتن
•    علائم آسیب دیدگی مفاصل، تاندون ها و رباط های دور لگن

در آزمایش تشخیصی تصویر برداری با اشعه ایکس از ساختارهای متراکم مثل استخوان ها عکس هایی با جزئیات زیاد گرفته می شود. تصویربرداری از لگن با اشعه ایکس باریک شدن فضای مفصل، تغییرات حاصل شده در استخوان و شکل گیری اسپرز استخوان را نشان می دهد. گاهی اوقات برای تعیین بهتر مشکل استخوان و بافت های نرم لگن شما به آزمایش ام آر ای ستون فقرات نیاز است.


راه ها و روش های درمان

اگر چه آرتروز لگن را نمی توان درمان کرد، چند روش درمانی برای تسکین درد و بهبود دامنه حرکتی وجود دارد.
درمان بدون جراحی

همانند بیماری های آرتروز دیگر، درمان اولیه آرتروز لگن  با روش های درمانی غیرجراحی انجام می شود. پزشک چند روش درمانی را برای شما  توصیه می کند.

اصلاح سبک زندگی: ایجاد بعضی از تغییرات در زندگی روزمره باعث محافظت از مفصل گن و کند شدن پیشرفت آرتروز می شود.

به حداقل رساندن فعالیت هایی مثل بالا رفتن از پله ها که باعث وخامت این بیماری می شود

تغییر فعالیت های پربرخورد ( مثل آهسته دویدن یا تنیس) و جایگزین کردن فعالیت های کم برخورد  ( مثل شنا یا دوچرخه سواری) به جای آنها فشار کمتری را روی لگن شما وارد می سازد

کاهش وزن باعث کاهش فشار بر روی مفصل ران می شود و در نتیجه بیمار درد کمتری را احساس می کند و دامنه حرکتی او افزایش می یاد

فیزیوتراپی. حرکات ورزشی مخصوص به افزایش دامنه حرکتی و انعطاف پذیری و همچنین استحکام عضلات لگن و پا کمک می کنند. پزشک یا فیزیوتراپیست به ایجاد یک برنامه ورزشی مجزا که نیازهای شما را برآورده سازد و سبک زندگی شما را در نظر بگیرد، کمک می کند.

وسایل کمکی. استفاده از وسایل کمکی  مخصوص  راه رفتن مثل عصا یا واکر باعث بهبود دامنه حرکتی و استقلال فرد می شود. استفاده از ابزارهای کمکی مثل گیرنده ( ریچر) دسته بزرگ برای برداشتن اجسامی که در ارتفاع کم  قرار گرفته اند، به شما کمک می کند تا از حرکاتی که باعث درد می شود، جلوگیری کنید.

دارو در صورتی که درد در   فعالیت روزمره شما اختلال ایجاد می کند یا روش های غیرجراحی دیگر باعث تسکین آن نشده باشد، پزشک داروهایی را به برنامه درمانی شما اضافه می کند. این داروها شامل داروهای مسکن،  داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی  ( NSAID) برای تسکین درد و کاهش التهاب و  کورتیکواسترروئیدها می شود  ( که به کورتیزون معروف هستند)  که داروهای ضد التهابی قدرتمندی هستند   که از طریق دهان مصرف می شوند یا به مفصل دردناک تزریق می شوند.

علاوه بر موارد اشاره شده برای درمان آرتروز مفصل لگن و ران درمان‌های دیگری مانند تزریق پی آر پی، تزریق گاز اوزون و ... نیز استفاده می‌شود.

در صورتی که  روش های غیرجراحی در تسکین درد موثر نباشند، جراحی بهترین گزینه بعدی است. نوع مخصوص جراحی که به بهترین شکل هر فرد را درمان می کند متغیر است و تصمیمی است که باید با مشورت با جراح ارتوپد گرفته شود. در اغلب موارد آرتروز پیشرفته، جراحی تعویض مفصل لگن برای کاهش درد و بازیابی فعالیت مفصل لگن بهترین روش درمانی است. روش های جراحی مخصوص درمان بیماری آرتروز لگن از قرار زیر هستند:

در این روش جراحی ،راس استخوان ران یا حفره ای مفصل بریده می شود و مجددا هم طراز می گردد تا فشار از مفصل لگن برطرف شود. این روش به ندرت برای درمان آرتروز لگن استفاده می شود.

در این روش جراحی تعویض مفصل ران و لگن، استخوان و غضروف آسیب دیده در حفره مفصل لگن خارج می شود و یک شل فلزی جایگزین آن می شود. با این حال، راس استخوان ران خارج نمی شود، بلکه در عوض با یک پوشش فلزی نرم پوشانده می شود.

پزشک راس استخوان ران و حفره مفصل لگن آسیب دیده را خارج می سازد و سپس سطوح مفصل سرامیکی، پلاستیکی یا فلزی جدید را در جای آنها قرار می دهد تا دامنه حرکتی مفصل لگن خود را بازیابی شود.

دو روش رایج برای جراحی تعویض مفصل جراحی بازسازی مفصل لگن و جراحی تعویض کامل مفصل لگن هستند.جراحی تعویض مفصل لگن یک روش درمانی خوب برای درمان درد لگن ناشی از آرتریت است و روش های مدرن این عمل را بسیار بی خطر کرده اند و نتایج مطلوبی را تضمین می کنند. امروزه، اغلب افراد پس از جراحی تعویض مفصل لگن تنها چند روز در بیمارستان بستری هستند. نتایج  جراحی تعویض مفصل لگن فوق العاده خوب است. 90 درصد از افرادی که این جراحی را انجام داده اند، متوجه شده اند که درد آنها به شدت کاهش پیدا کرده است. سطوح مفصل جدیدی که   به جای مفصل لگن  قرار می گیرند ماندگاری بالایی دارند و حدود 80 درصد از آنها بیش از 20 سال ماندگاری دارند.

در این نوع از عمل جراحی اگر از تکنیک درست و مفصل مصنوعی خوب استفاده شود عمر کلی مفصل مصنوعی زیاد خواهد بود.

ریکاوری
پس از انجام هر نوع عمل جراحی مخصوص آرتروز لگن، یک دوره ریکاوری وجود دارد. زمان ریکاوری و توانبخشی به نوع جراحی انجام گرفته بستگی دارد.پزشک برای کمک به بازیابی استحکام لگن و بازیابی دامنه حرکتی فیزیوتراپی را توصیه می کند. پس از انجام عمل جراجی، برای مدتی باید از عصا یا واکر استفاده کنید.در اغلب موارد، جراحی باعث تسکین درد آرتروز می شود و راحت تر انجام دادن فعالیت های روزمره را ممکن می سازد.