سفارش تبلیغ
صبا ویژن

خرابی مفصل لگن و ران

با گذشت زمان و فعالیت های روزمره مفاصل پا و ناحیه لگن دچار آسیب و اختلال می شود و ممکن است افراد به بیماری آرتروز لگن مبتلا شوند، در این مقاله دکتر سلام شما را با بیماری آرتروز لگن و نحوه تشخیص و درمان آن آشنا می نماید.
بیماری آرتروز مفصل لگن و ران

در بیماری آرتروز لگن، غضروف مفصل لگن به تدریج و با گذشت زمان فرسوده می شود. با فرسایش، غضروف ضعیف و ناصاف می شود و فضای مفصل محافظ بین استخوان ها کاهش پیدا می کند. این مساله باعث سایش استخوان ها به یکدیگر می شود.

استخوان های آسیب دیده برای جبران غضروف از دست رفته، به سمت بیرون رشد پیدا می کنند و اسپرز استخوان را تشکیل می دهد. بیماری آرتروز مفصل لگن به تدریج بوجود می آید و دردی که بوجود می آورد با گذشت زمان شدیدتر می شود.
علائم آرتروز مفصل لگن و ران

شایع ترین نشانه بیماری آرتروز لگن درد دور مفصل لگن است. در ادامه مقاله خواهیم دید که این درد را چگونه میتوان با یک عمل جراحی به راحتی از بین برد. معمولا درد لگن به صورت  تدریجی بوجود می آید و با گذشت زمان وخامت پیدا می کند، اگر چه ظاهر شدن لگن درد به صورت ناگهانی نیز ممکن است به وجود بیاید. درد و سفتی در طول صبح یا پس از نشستن یا استراحت کردن برای مدتی تشدید پیدا می کند. با گذشت زمان عوامل دردناک بیشتر ظاهر می شود و حتی در طول شب و در حین استراحت نیز بوجود می آید. علائم دیگر آرتروز لگن عبارتند از:

– احساس درد در کشاله ران یا ران که تا باسن یا زانو گسترش پیدا می کند.

– دردی که در هنگام انجام فعالیت سنگین ظاهر می شود.

– سفتی مفصل لگن که راه رفتن یا خم شدن را دشوار می کند.

– قفل کردن مفصل و صدای سایش (کریپتوس) در طول حرکت به دلیل شل شدن بخش های غضروف  و اختلال ایجاد کردن بافت دیگر در حرکت روان لگن

– کاهش دامنه حرکتی لگن که بر توانایی راه رفتن تاثیر می گذارد و باعث لنگی می شود.

– صدا یا احساس سایش استخوان ها روی یکدیگر

– ناتوانی در حرکت دادن لگن برای انجام فعالیت های روزمره

دلایل ابتلا به آرتروز مفصل لگن و ران


سن: افزایش سن یکی از مهم‌ترین و قوی‌ترین عوامل مؤثر بر آرتروز مفصل لگن و ران است. این بیماری در افراد زیر چهل سال به‌ندرت اتفاق می‌افتد، اما حداقل هشتاد درصد افراد بالای پنجاه‌وپنج سال باید برای اطمینان از وجود یا عدم وجود این اختلال، عکس برداری به‌ وسیله اشعه ایکس را انجام دهند. با این‌ حال همه افرادی که در عکس آن‌ها آرتروز مشاهده شده است، درد مفصل یا مشکلات مفصلی دیگری ندارند.

جنسیت: به دلایل نامعلوم خانم‌ها بین دو تا سه برابر بیشتر از آقایان به آرتروز مفصل لگن و ران مبتلا می‌شوند.

چاقی: در افراد چاق احتمال ابتلا به بیماری آرتروز مفصل لگن و ران بیشتر است. کاهش وزن از خطرات و احتمال ابتلا به بیماری می‌کاهد.

شغل: آرتروز زانو در افراد دارای مشاغلی که نیاز به چمباتمه زدن یا زانو زدن‌های مداوم دارند، بیشتر اتفاق می‌افتد؛ مثل پنبه‌زن‌ها، کارگران اسکله، کارگران کشتی‌سازی و نجاران

آرتروز مفصل لگن و ران در کارگران مزرعه، کارگران ساختمانی و افرادی که شغلشان نیاز به بلند کردن اجسام سنگین دارد بیشتر اتفاق می‌افتد، همچنین افرادی که زیاد می‌ایستند یا زیاد راه می‌روند ریسک بالایی برای ابتلا به این بیماری درند.

ورزش: احتمال ابتلا به بیماری آرتروز مفصل لگن و ران برای افرادی که ورزش‌های خاص نظیر کشتی، بوکس، بیس‌بال، دوچرخه‌ سواری، پاراشوتینگ، ژیمناستیک، رقص باله، فوتبال و فوتبال آمریکایی انجام می‌دهند، بیشتر است در مقابل در افرادی که می‌دوند افزایش احتمال ابتلا به بیماری آرتروز مفصل لگن و ران دیده نشده است.

تشخیص آرتروز مفصل لگن و ران


پزشک در مورد علائم و سابقه پزشکی با شما صحبت می کند، معاینه فیزیکی انجام می دهد و احتمالا آزمایشات تشخیصی مثل تصویر برداری با اشعه ایکس را توصیه می کند.
در طول معاینه فیزیکی، پزشک مسائل زیر را بررسی می کند:

– التهاب در نزدیکی لگن

– دامنه حرکتی منفعل ( همراه با کمک) و پویا ( بدون کمک گرفتن)

– کریپتوس ( صدای سایش دلخراش در داخل مفصل) در حین حرکت کردن

– احساس درد در هنگام وارد شدن فشار بر لگن

– مشکل در راه رفتن

– علائم آسیب دیدگی مفاصل، تاندون ها و رباط های دور لگن

در آزمایش تشخیصی تصویر برداری با اشعه ایکس از ساختارهای متراکم مثل استخوان ها عکس هایی با جزئیات زیاد گرفته می شود. تصویربرداری از لگن با اشعه ایکس باریک شدن فضای مفصل، تغییرات حاصل شده در استخوان و شکل گیری اسپرز استخوان را نشان می دهد. گاهی اوقات برای تعیین بهتر مشکل استخوان و بافت های نرم لگن شما به آزمایش ام آر ای ستون فقرات نیاز است.

 
روش های درمان آرتروز مفصل لگن و ران

الف: درمان غیر جراحی آرتروز مفصل لگن و ران

درمان آرتروز لگن به طور قطعی وجود ندارد ولی روش‌های درمانی برای کاهش ناراحتی و کنترل تخریب مفصل ناشی از این بیماری وجود دارد.

دارو: پزشک ممکن است بعد از تشخیص آرتروز لگن برای کنترل درد داروهایی تجویز کند.

– داروهای ضدالتهابی نظیر ایبوپروفن

– کورتیکواستروئید ها، تزریق برای جلوگیری التهاب در مفصل

– دارو های ضد روماتیسمی برای بهبود علائم (SMARD) و داروهای ضد روماتیسمی برای بهبود بیماری (DMARD)

عصا و واکر: وسایلی نظیر عصا و واکر به بیمار برای راه رفتن آسان‌تر و مطمئن‌تر کمک می‌کند.

درمان فیزیکی: این درمان‌ها نقش بسیار حیاتی در مدیریت درمان غیر جراحی آرتروز مفصل لگن و ران دارند.

– هدف اولیه از درمان‌های فیزیکی یادگیری چگونگی کنترل علائم و افزایش حداکثری کارکرد ران‌ها و مفاصل ران‌ها است.

– یادگیری راه‌های آرام کردن درد و علائم دیگر شامل ماساژ و گرما درمانی

– یک عصا یا واکر برای کاهش فشار روی مفاصل ران‌ها در هنگام راه رفتن موردنیاز است.

– محدوده‌ای از حرکات و تمرینات کششی برای بهبود حرکت در مفاصل ران‌ها

ب: عمل جراحی

در صورتی که روش های غیرجراحی در تسکین درد موثر نباشند، جراحی بهترین گزینه بعدی است. نوع مخصوص جراحی که به بهترین شکل هر فرد را درمان می کند متغیر است و تصمیمی است که باید با مشورت با جراح ارتوپد گرفته شود. در اغلب موارد آرتروز پیشرفته، جراحی تعویض مفصل لگن برای کاهش درد و بازیابی فعالیت مفصل لگن بهترین روش درمانی است. روش های جراحی مخصوص درمان بیماری آرتروز لگن از قرار زیر هستند:

استئوتومی: در این روش جراحی ،راس استخوان ران یا حفره ای مفصل بریده می شود و مجددا هم طراز می گردد تا فشار از مفصل لگن برطرف شود. این روش به ندرت برای درمان آرتروز لگن استفاده می شود.

جراحی بازسازی مفصل لگن: در این روش جراحی تعویض مفصل لگن، استخوان و غضروف آسیب دیده در حفره مفصل لگن خارج می شود و یک شل فلزی جایگزین آن می شود. با این حال، راس استخوان ران خارج نمی شود، بلکه در عوض با یک پوشش فلزی نرم پوشانده می شود.

جراحی تعویض کامل مفصل لگن: پزشک راس استخوان ران و حفره مفصل لگن آسیب دیده را خارج می سازد و سپس سطوح مفصل سرامیکی، پلاستیکی یا فلزی جدید را در جای آنها قرار می دهد تا دامنه حرکتی مفصل لگن خود را بازیابی شود. این عمل جراحی اگر به درستی انجام شود میتواند تا سال های زیادی بیمار را از درد لگن رها کند.


سائیدگی مفصل ران

ساییدگی(آرتروز) مفصل ران (هیپ) یا فرسایش مفصل یک بیماری شایع است که بسیاری از افراد سنین میانسالی و افراد مسن را درگیر می کند. در سال 2011، بیش از 28 میلیون نفر در ایالات متحده آمریکا مبتلا به ساییدگی ( آرتروز ) مفصل بوده اند. این بیماری می تواند در هر یک از مفاصل  بدن اتفاق بیفتد، اما اغلب در مفصل های تحمل کننده وزن مانند مفصل ران ( هیپ ) رخ می دهد.

ساییدگی(آرتروز) مفصل ران (هیپ) باعث درد و خشکی مفصل می شود که باعث می شود انجام فعالیت های روزمره مانند خم شدن برای پوشیدن  کفش، بلند شدن از صندلی یا پیاده روی حتی مسافت کوتاه برای فرد مشکل شود.

از آنجا که ساییدگی ( آرتروز ) مفصل به تدریج در طول زمان بدتر می شود، هرچه درمان زودتر شروع شود، تاثیر ساییدگی ( آرتروز ) مفصل بر زندگی فرد محدودتر خواهد بود. اگرچه برای استئوآرتریت هیچ درمان  قطعی وجود ندارد،ولی گزینه های درمانی بسیاری برای کنترل درد و حفظ فعالیت وجود دارد.

مقدمه

مفصل ران (هیپ) یکی از بزرگترین مفاصل بدن است که ساختار “گوی و کاسه ای” دارد. قسمت کاسهای آن  توسط استابولوم تشکیل شده است که بخشی از استخوان لگن است و قسمت گوی مانند یا سر استخوان ران توسط قسمت انتهای فوقانی استخوان ران تشکیل شده است.

سطوح استخوان توسط غضروف مفصلی که ساختاری صاف و لغزنده است پوشانده شده است که از استخوان زیرین محافظت می کند و مفصل را قادر می سازد به راحتی حرکت کنند. سطح مفصل توسط یک پوشش نازک به نام سینوویوم پوشیده شده است. در یک مفصل سالم، سینوویوم مقدار کمی از مایع تولید می کند که غضروف را روان می سازد و به تسهیل حرکت کمک می کند.

ساییدگی (آرتروز) مفصل نوعی آرتریت پیشرونده است که بیشتر در افراد 50 ساله و بالاتر اتفاق می افتد، هرچند ممکن است در افراد جوان نیز رخ دهد. در ساییدگی (آرتروز) مفصل ، غضروف مفصل ران ( هیپ ) به تدریج با گذشت زمان تحلیل می رود. همانطور که غضروف تحلیل می رود، ریش ریش و خشن می شود و فضای مفصلی محافظ بین استخوان ها کاهش می یابد. این باعث سایش استخوان روی استخوان می شود. برای جبران غضروف تحلیل رفته استخوان شروع به رشد به سمت خارج می کند و یک سری زواید استخوانی به نام استوفیت اطراف مفصل ایجاد می کند. ساییدگی (آرتروز) مفصل بیماری است که طی زمان به آرامی پیشرفت می کند و درد در طول زمان بدتر می شود.

علائم

شایعترین علامت ساییدگی (آرتروز) مفصل ران (هیپ) درد در اطراف مفصل ران (هیپ) است. معمولا درد به آرامی آغاز و در طول زمان بدتر می شود، هرچند ممکن است شروع ناگهانی نیز داشته باشد. درد و خشکی مفصل ممکن است صبح یا بعد از نشستن یا استراحت به مدت زمان طولانی بدتر شود. با گذشت زمان، تناوب بروز علائم دردناک بیشتر می شود، از جمله درد در طول استراحت و یا در شب هنگام سایر علائم عبارتند از:
 درد در کشاله ران یا ران که به باسن یا زانوی انتشار می یابد.
 درد که با فعالیت شدید آغاز می شود.
 خشکی در مفصل ران (هیپ) که باعث می شود راه رفتن یا خم شدن دشوار باشد.
 “قفل کردن” و یا “چسبیده شدن” مفصل
 سر و صدای خشن (خراشیدگی) در طی حرکت ناشی از قطعات شل غضروفی و ??دیگر بافت ها، که با حرکت روان مفصل ران (هیپ) تداخل دارند.
 کاهش دامنه حرکتی در مفصل ران (هیپ)که بر توانایی پیاده روی تاثیر می گذارد و ممکن است باعث ایجاد لنگش شود.
 افزایش درد مفاصل در آب و هوای بارانی و مرطوب


علل سائیدگی

ساییدگی (آرتروز ) مفصل معمولا هیچ علت اختصاصی ندارد و به علت مسن شدن بافتهای بدن با افزایش سن ایجاد می شود، اما عوامل خاصی وجود دارد که احتمال ابتلا شما را بیشتر می کند، از جمله:
افزایش سن
 سابقه خانوادگی مفصل ران (هیپ)
 آسیب قبلی به مفصل ران (هیپ)
 چاقی
 تشکیل نامناسب مفصل ران (هیپ) در هنگام تولد حتی اگر شما هیچ کدام از عوامل خطرساز ذکر شده در بالا را نداشته باشید، باز هم احتمال بروز این بیماری در شما وجود دارد.


معاینات پزشکی

جراح ارتوپد با شما درباره علائم و تاریخچه پزشکی شما صحبت می کند، یک معاینه فیزیکی را انجام می دهد و احتمالا آزمایش های تشخیصی مانند گرافی ساده را انجام می دهد.
در طول معاینه فیزیکی، پزشک شما مطالب زیر را بررسی می کند:
 لمس نقطه دردناک اطراف مفصل ران (هیپ)
 محدودیت حرکتی غیرفعال و فعال
 حس خش خش در مفصل با حرکت
 ایجاد درد با اعمال فشار بر روی مفصل ران (هیپ)
 بررسی اختلالات راه رفتن با مشاهده راه رفتن شما
 هر گونه نشانه ای از آسیب به عضلات، تاندون ها و رباط ها در اطراف مفصل ران (هیپ)

تست های تصویر برداری (گرافی ساده )
این متد تصویربرداری تصاویر دقیق از ساختارهای متراکم مانند استخوان ها ارایه می دهد. در مفصل ران (هیپ) ممکن است کاهش فضای مفصل، تغییرات استخوانی و تشکیل خار استخوانی را نشان دهد.
سایر متد ها
گاهی ممکن است برای تشخیص بهتر وضعیت استخوان و بافت نرم در مفصل ران (هیپ)،  ام ار ای ، یا سی تی اسکن استخوان مورد نیاز باشد.

درمان

گرچه هیچ درمانی برای استئوآرتریت وجود ندارد، تعدادی از گزینه های درمانی وجود دارد که به کاهش درد و بهبود تحرک کمک می کند.

درمان غیر جراحی
همانند هر نوع آرتریت یا التهاب مفصلی، درمان اولیه ساییدگی (آرتروز) مفصل ران (هیپ)غیر جراحی است. جراح ارتوپد ممکن است طیف وسیعی از گزینه های درمان را توصیه کند.
 تغییر سبک زندگی: برخی تغییرات در زندگی روزمره شما می توانداز مفصل ران حمایت کند و پیشرفت ساییدگی مفصل را کند کند.
 به حداقل رساندن فعالیت هایی که درد را تشدید می کنند، از قبیل بالا رفتن از پله ها.
 تغییر فعالیت های پر فشار (مانند دویدن یا تنیس) به فعالیت های کم فشار (مانند شنا یا دوچرخه سواری) فشار کمتری بر روی ران شما وارد می کند.
 کاهش وزن می تواند استرس بر روی مفصل ران را کاهش دهد و موجب کاهش درد و افزایش عملکرد شود.
 فیزیوتراپی: تمرینات ویژه می تواند به افزایش دامنه حرکت و انعطاف پذیری کمک کند، همچنین باعث تقویت عضلات در ران و پای شما می شود. پزشک یا فیزیوتراپیست شما می تواند یک برنامه تمرینی اختصاصی متناسب با شما که به نیازهای شما و شیوه زندگی شما کمک می کند برای شما طراحی کند.
 دستگاه های کمکی: استفاده از ابزارهای کمک به پیاده روی مانند یک عصا یا واکر می تواند تحرک و استقلال را بهبود بخشد. با استفاده از وسایل کمک کننده مانند یک غلاب اهرمی با دسته بلند برای برداشتن اجسام پایین و دوردست، به جلوگیری از حرکات که ممکن است باعث درد شود کمک خواهد کرد.
 داروها: اگر درد بر کیفیت زندگی روزمره شما تاثیر می گذارد یا با سایر روش های غیر جراحی بهبود نمی یاید، جراح ارتوپد ممکن است به برنامه درمان شما دارو اضافه کند.
 کورتیکواستروئیدها (همچنین به عنوان کورتن شناخته می شوند):عوامل ضد التهابی قوی هستند که می توانند از راه خوراکی تجویز شوند و یا به داخل مفصلی دردناک تزریق شوند.

درمان جراحی
اگر درد بیمار ناتوان کننده است و به درمان های غیر چراحی پاسخ نمی دهد، جراح ارتوپد ممکن است عمل جراحی را توصیه کند .
 استئوتومی:سر ران یا سوکت برش داده می شود و در موقعیت جدید مجدد ثابت می شود تا فشار از روی مفصل ران کاهش یابد. این روش به تنهایی به ندرت برای درمان استئوآرتریت مفصل ران استفاده می شود.
 جایگزینی سطح مفصل شونده سر استخوان ران ( ری سورفیسینگ ):در این روش جراحی جایگزین، استخوان و غضروف آسیب دیده در استابولوم (سوکت مفصل ران) برداشته شده و با یک پوسته فلزی جایگزین می شود سر ران نیز، برداشته نمی شود، بلکه با پوشش فلزی صاف پوشش داده می شود.
 جایگزین کامل مفصل هیپ:جراح ارتوپد  هر دو سطح آسیب دیده سر استخوان فمور و استابولوم را برداشته و با سطوح جدید فلزی، پلاستیکی یا سرامیکی جایگزین می شود.


عمر مفصل مصنوعی در صورتی که به درستی کارگذاشته شود مناسب است.
استامینوفن: یک داروی ضد درد است که می تواند در کاهش درد آرتریت ملایم موثر باشد. با این حال، داروهای ضد درد مانند تمام داروها می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند و یا با سایر داروها تداخل ایجاد کند. اطمینان حاصل کنید که در مورد اثرات جانبی بالقوه با پزشک خود مشورت کرده اید.
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی: در کاهش درد و بهبود التهاب موثر است. داروهای ضد التهابی بدون نیاز به نسخه شامل ناپروکسن و ایبوپروفن هستند. دیگر NSAID ها به صورت نسخه قابل دسترسی هستند.

بهبودی

پس از هر نوع جراحی برای ساییدگی مفصل ران ، یک دوره نقاهت وجود دارد. زمان بازیابی و توانبخشی بستگی به نوع عمل جراحی دارد. جراح ارتوپد ممکن است فیزیوتراپی را توصیه کند تا به شما کمک کند قدرت عضلانی مفصل ران را به دست آورید و دامنه حرکتی مفصل شما افزایش یابد. پس از عمل شما ممکن است نیاز به استفاده از یک عصا یا یک واکر برای یک زمان داشته باشید. در اغلب موارد جراحی درد ساییدگی مفصل را کاهش می دهد و امکان انجام فعالیت های روزانه را آسان تر می کند.

عوارض


هرچند عوارض ممکن است با هر عمل جراحی باشد، پزشک شما اقداماتی را برای به حداقل رساندن خطرات انجام خواهد داد. شایعترین عوارض جراحی عبارتند از:
 عفونت
 خونریزی بیش از حد
 لخته شدن خون
 دررفتگی مفصل ران
 اختلاف طول اندام
 آسیب به عروق خونی


سائیدگی مفصل لگن چیست

آرتریت به معنای التهاب مفصل است. این بیماری باعث درد و ورم مفاصل بدن می شود. احتمال ابتلا به بیماری آرتروز با افزایش سن بیشتر می شود. آرتروز زمانی بوجود می آید که التهاب و آسیب دیدگی یک مفصل باعث از بین رفتن بافت غضروف می شود.از بین رفتن بافت غضروف به نوبه خود باعث درد، التهاب و بدشکلی می شود. تغییرات ناشی از بیماری آرتروز معمولا به تدریج و در طول چندین سال اتفاق می افتد. با این وجود، استثنائاتی وجود دارد. اما درمان ارتروز لگن چیست؟

در بیماری آرتروز لگن، غضروف مفصل لگن به تدریج و با گذشت زمان فرسوده می شود. با فرسایش، غضروف ضعیف و ناصاف می شود و فضای مفصل محافظ بین استخوان ها کاهش پیدا می کند. این مساله باعث سایش استخوان ها به یکدیگر می شود. استخوان های آسیب دیده برای جبران غضروف از دست رفته، به سمت بیرون رشد پیدا می کنند و اسپرز استخوان را تشکیل می دهد. بیماری آرتروز مفصل لگن به تدریج بوجود می آید و دردی که بوجود می آورد با گذشت زمان شدیدتر می شود

بیماران مبتلا به آرتروز لگن گاهی اوقات در راه رفتن دچار مشکل می شوند. تشخیص این بیماری در ابتدا دشوار است. زیرا درد در نواحی مختلفی از بدن  مثل کشاله ران، باسن یا زانو ظاهر می شود که تشخیص آن توسط جراح ستون فقرات مطمئن است. درد حاصل از این بیماری می تواند شدید و آزاردهنده یا خفیف باشد و لگن اغلب سفت می شود.

علائم و نشانه ها

شایع ترین نشانه بیماری آرتروز لگن درد دور مفصل لگن است. معمولا درد لگن به صورت  تدریجی بوجود می آید و با گذشت زمان وخامت پیدا می کند، اگر چه ظاهر شدن لگن درد به صورت ناگهانی نیز ممکن است به وجود بیاید. درد و سفتی در طول صبح یا پس از نشستن یا استراحت کردن برای مدتی تشدید پیدا می کند. با گذشت زمان عوامل دردناک بیشتر ظاهر می شود و حتی در طول شب و در حین استراحت نیز بوجود می آید. علائم دیگر آرتروز لگن عبارتند از :

•    احساس درد در کشاله ران یا ران که تا باسن یا زانو گسترش پیدا می کند
•    دردی که در هنگام انجام فعالیت سنگین ظاهر می شود
•    سفتی مفصل لگن که راه رفتن یا خم شدن را دشوار می کند
•    قفل کردن مفصل و صدای سایش ( کریپتوس) در طول حرکت به دلیل شل شدن بخش های غضروف  و اختلال ایجاد کردن بافت دیگر در حرکت روان لگن
•    کاهش دامنه حرکتی  لگن که بر توانایی راه رفتن تاثیر می گذارد و باعث لنگی می شود
•    صدا یا احساس سایش استخوان ها روی یکدیگر
•    ناتوانی در حرکت دادن لگن برای انجام فعالیت های روزمره
علت ها و دلایل

علت آرتروز لگن مشخص نیست ، اما عوامل مشخصی وجود دارد که احتمال ابتلای شما به این بیماری را افزایش می دهد. این عوامل از قرار زیر هستند:

•    افزایش سن
•    سابقه ابتلا به آرتروز در خانواده
•    آسیب دیدگی قبلی مفصل لگن
•    شکل گیری نامناسب مفصل لگن در حین تولد، بیماری ای که دیسفاژی رشد لگن نام دارد
•    اعمال فشار بیش از حد بر روی مفاصل از طریق فعالیت هایی که مفصل لگن را درگیر می کنند
تشخیص

پزشک در مورد علائم و سابقه پزشکی با شما صحبت می کند، معاینه فیزیکی انجام می دهد و احتمالا آزمایشات تشخیصی مثل تصویر برداری با اشعه ایکس را توصیه می کند.
در طول معاینه فیزیکی، پزشک مسائل زیر را بررسی می کند:
•    التهاب در نزدیکی لگن
•    دامنه حرکتی منفعل ( همراه با کمک) و پویا ( بدون کمک گرفتن)
•    کریپتوس ( صدای سایش دلخراش در داخل مفصل) در حین حرکت کردن
•    احساس درد در هنگام وارد شدن فشار بر لگن
•    مشکل در راه رفتن
•    علائم آسیب دیدگی مفاصل، تاندون ها و رباط های دور لگن

در آزمایش تشخیصی تصویر برداری با اشعه ایکس از ساختارهای متراکم مثل استخوان ها عکس هایی با جزئیات زیاد گرفته می شود. تصویربرداری از لگن با اشعه ایکس باریک شدن فضای مفصل، تغییرات حاصل شده در استخوان و شکل گیری اسپرز استخوان را نشان می دهد. گاهی اوقات برای تعیین بهتر مشکل استخوان و بافت های نرم لگن شما به آزمایش ام آر ای ستون فقرات نیاز است.


راه ها و روش های درمان

اگر چه آرتروز لگن را نمی توان درمان کرد، چند روش درمانی برای تسکین درد و بهبود دامنه حرکتی وجود دارد.
درمان بدون جراحی

همانند بیماری های آرتروز دیگر، درمان اولیه آرتروز لگن  با روش های درمانی غیرجراحی انجام می شود. پزشک چند روش درمانی را برای شما  توصیه می کند.

اصلاح سبک زندگی: ایجاد بعضی از تغییرات در زندگی روزمره باعث محافظت از مفصل گن و کند شدن پیشرفت آرتروز می شود.

به حداقل رساندن فعالیت هایی مثل بالا رفتن از پله ها که باعث وخامت این بیماری می شود

تغییر فعالیت های پربرخورد ( مثل آهسته دویدن یا تنیس) و جایگزین کردن فعالیت های کم برخورد  ( مثل شنا یا دوچرخه سواری) به جای آنها فشار کمتری را روی لگن شما وارد می سازد

کاهش وزن باعث کاهش فشار بر روی مفصل ران می شود و در نتیجه بیمار درد کمتری را احساس می کند و دامنه حرکتی او افزایش می یاد

فیزیوتراپی. حرکات ورزشی مخصوص به افزایش دامنه حرکتی و انعطاف پذیری و همچنین استحکام عضلات لگن و پا کمک می کنند. پزشک یا فیزیوتراپیست به ایجاد یک برنامه ورزشی مجزا که نیازهای شما را برآورده سازد و سبک زندگی شما را در نظر بگیرد، کمک می کند.

وسایل کمکی. استفاده از وسایل کمکی  مخصوص  راه رفتن مثل عصا یا واکر باعث بهبود دامنه حرکتی و استقلال فرد می شود. استفاده از ابزارهای کمکی مثل گیرنده ( ریچر) دسته بزرگ برای برداشتن اجسامی که در ارتفاع کم  قرار گرفته اند، به شما کمک می کند تا از حرکاتی که باعث درد می شود، جلوگیری کنید.

دارو در صورتی که درد در   فعالیت روزمره شما اختلال ایجاد می کند یا روش های غیرجراحی دیگر باعث تسکین آن نشده باشد، پزشک داروهایی را به برنامه درمانی شما اضافه می کند. این داروها شامل داروهای مسکن،  داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی  ( NSAID) برای تسکین درد و کاهش التهاب و  کورتیکواسترروئیدها می شود  ( که به کورتیزون معروف هستند)  که داروهای ضد التهابی قدرتمندی هستند   که از طریق دهان مصرف می شوند یا به مفصل دردناک تزریق می شوند.

علاوه بر موارد اشاره شده برای درمان آرتروز مفصل لگن و ران درمان‌های دیگری مانند تزریق پی آر پی، تزریق گاز اوزون و ... نیز استفاده می‌شود.
عمل جراحی

در صورتی که  روش های غیرجراحی در تسکین درد موثر نباشند، جراحی بهترین گزینه بعدی است. نوع مخصوص جراحی که به بهترین شکل هر فرد را درمان می کند متغیر است و تصمیمی است که باید با مشورت با جراح ارتوپد گرفته شود. در اغلب موارد آرتروز پیشرفته، جراحی تعویض مفصل لگن برای کاهش درد و بازیابی فعالیت مفصل لگن بهترین روش درمانی است. روش های جراحی مخصوص درمان بیماری آرتروز لگن از قرار زیر هستند:

استئوتومی
در این روش جراحی ،راس استخوان ران یا حفره ای مفصل بریده می شود و مجددا هم طراز می گردد تا فشار از مفصل لگن برطرف شود. این روش به ندرت برای درمان آرتروز لگن استفاده می شود.
جراحی بازسازی مفصل لگن
در این روش جراحی تعویض مفصل ران و لگن، استخوان و غضروف آسیب دیده در حفره مفصل لگن خارج می شود و یک شل فلزی جایگزین آن می شود. با این حال، راس استخوان ران خارج نمی شود، بلکه در عوض با یک پوشش فلزی نرم پوشانده می شود.
جراحی تعویض مفصل لگن کامل
پزشک راس استخوان ران و حفره مفصل لگن آسیب دیده را خارج می سازد و سپس سطوح مفصل سرامیکی، پلاستیکی یا فلزی جدید را در جای آنها قرار می دهد تا دامنه حرکتی مفصل لگن خود را بازیابی شود.

دو روش رایج برای جراحی تعویض مفصل جراحی بازسازی مفصل لگن و جراحی تعویض کامل مفصل لگن هستند.جراحی تعویض مفصل لگن یک روش درمانی خوب برای درمان درد لگن ناشی از آرتریت است و روش های مدرن این عمل را بسیار بی خطر کرده اند و نتایج مطلوبی را تضمین می کنند. امروزه، اغلب افراد پس از جراحی تعویض مفصل لگن تنها چند روز در بیمارستان بستری هستند. نتایج  جراحی تعویض مفصل لگن فوق العاده خوب است. 90 درصد از افرادی که این جراحی را انجام داده اند، متوجه شده اند که درد آنها به شدت کاهش پیدا کرده است. سطوح مفصل جدیدی که   به جای مفصل لگن  قرار می گیرند ماندگاری بالایی دارند و حدود 80 درصد از آنها بیش از 20 سال ماندگاری دارند.
در این نوع از عمل جراحی اگر از تکنیک درست و مفصل مصنوعی خوب استفاده شود عمر کلی مفصل مصنوعی زیاد خواهد بود.


ریکاوری
پس از انجام هر نوع عمل جراحی مخصوص آرتروز لگن، یک دوره ریکاوری وجود دارد. زمان ریکاوری و توانبخشی به نوع جراحی انجام گرفته بستگی دارد.پزشک برای کمک به بازیابی استحکام لگن و بازیابی دامنه حرکتی فیزیوتراپی را توصیه می کند. پس از انجام عمل جراجی، برای مدتی باید از عصا یا واکر استفاده کنید.در اغلب موارد، جراحی باعث تسکین درد آرتروز می شود و راحت تر انجام دادن فعالیت های روزمره را ممکن می سازد.

تعویض مفصل ران چیست

تعویض مفصل لگن و ران یکی از جراحی هایی است که با استفاده از آن قسمت آسیب دیده غضروف ران از استخوان حذف شده و با جزء مصنوعی جایگزین می شود. به این جزء مصنوعی پروتز می گویند. تعویض مفصل ران یکی از مشکل ترین جراحی ها است چرا که یکی از بزرگترین اتصالات بدن بین استخوان ران و لگن است.
این مفصل ، دارای یک غضروف است که موجب حرکت آرام و یکنواخت می شود. زمانی که افراد از دید زیادی در این ناحیه رنج می برند تعویض مفصل ران، می تواند راهی برای درمان آنها باشد.


چرا به تعویض مفصل لگن نیاز است؟
به طور کلی درد و التهاب، تورم و سخت شدن حرکات در قسمت لگن می تواند بنا به یکی از 3 دلایل زیر باشد :

آرتروز آرتریت :
در این حالت استخوان ران دچار سائیدگی شده و در نتیجه موجب افزایش درد در قسمت لگن می شود.

آرتروز تروماتیک :
در این حالت فرد دچار یک بیماری خود ایمنی است. یعنی مایع مفصلی یبش از اندازه تولید شده و باعث از بین رفتن غضروف و در نتیجه تشدید درد در لگن می شود.

آرتروز روماتوئید :
این نوع درد ناشی از آسیب یا شکستگی لگن است. در این حالت غضروف و استخوان لگن دچار آسیب شده و نیاز به تعویض است.


علائم نشان دهنده نیاز به تعویض مفصل ران :
سفت شدن مفصل و در نتیجه محدود شدن حرکت هایی که فرد قادر به انجامشان بوده است. به عنوان مثال در این شرایط، فرد از شدت درد قادر به انجام پیاده روی نیست. برای تشخصی می توان معاینه فیزیکی و یا عکس برداری با استفاده اشعه X انجام داد.
روش جراحی تعویض مفصل لگن و ران چگونه است؟
در صورتی که دارو های مسکن و ضد التهاب به همراه فیزیوتراپی برای تسکین درد کارآمد نباشند باید به سراغ روش جراحی رفت. برای انجام این جراحی فرد کامل بیهوش شده و برش به گونه ای زده می شود که دسترسی به استخوان ران ممکن شده و مفصل از لگن جدا شود و قسمت های آسیب دیده از روی آن برداشته شوند. سپس تجهیزات مورد نیاز را وارد لگن می کنند تا اتصال دوباره انجام شود و یک ورقه فلزی، سرامیکی یا پلاستیکی در لگن جایگذاری می شود.

تمام این تجهیزاتی که استفاده می شوند توسط ماده ای خاص به یکدیگر متصل می شوند. سپس برش ایجاد شده را می دوزند تا ترمیم و جوش خوردن اصطلاحا شکل بگیرد. در این نوع از عمل جراحی اگر از تکنیک درست و مفصل مصنوعی خوب استفاده شود عمر مفصل مصنوعی زیاد خواهد بود.


چگونه یک مفصل مصنوعی ران را کارگذاری میکنند

مفصل لگن یکی از بزرگترین مفاصل بدن است. هنگامی که این مفصل دچار مشکل می شود، مسئله ایجاد شده می تواند تاثیر جدی بر کل بدن شما و توانایی انجام فعالیت های عادی داشته باشد. هنگامی که این مفصل به خاطر آرتروز یا سایر مشکلات احتمالی دچار آسیب شدید شود، عمل جراحی کارگذاری مفصل مصنوعی لگن ممکن است به بیمار پیشنهاد شود.
 
در عمل جراحی جایگزینی لگن جراح، غضروف و استخوان از بین رفته را از مفصل لگن برداشته و آن را با اعضای مصنوعی جایگزین می کند. عمل جراحی می تواند با کاهش درد لگن بیمار در بلند مدت و افزایش قابلیت حرکتی آن همراه باشد. عمل جراحی تعویض مفصل لگن می تواند کاهش درد بیمار، بهبود عملکرد مفصل، و بازیابی نحوه راه رفتن عادی و سایر حرکت های مربوط به این مفصل را برای بیمار فراهم کند.
 
طراحی ایمپلنت می تواند برای شما پایداری و عملکرد جدید مفاصل آسیب دیده را به همراه داشته باشد. عمل جراحی تعوض کردن مفصل ران دارای یک نسبت موفقیت بسیار بالا است و می تواند کیفیت قابل توجه در زمینه بهبود سبک زندگی برای بعضی بیماران ایجاد کند. پزشک معمولاً زمانی این روش درمانی را برای شما پیشنهاد می کند که مفصل لگن آسیب دیده و درد داشته باشد و استفاده از سایر روش های درمانی مثل فیزیوتراپی تعویض مفصل لگن، مصرف دارو یا انجام تمرین های حرکتی نتواند به رفع مشکل کمک کند.
 

دلایل انجام عمل جراحی

معمول ترین دلیل برای عمل جراحی جایگزینی مفصل لگن مربوط به ابتلای این مفصل به آرتروز است. پزشک شما همچنین ممکن است در شرایط زیر استفاده از این روش درمانی را برای شما تجویز کند:

    ابتلا به آرتریت روماتوئید (یک بیماری که باعث ایجاد درد، سفتی، و ورم مفصل می شود
    نکروز استخوان (یک بیماری که باعث مرگ استخوان در محل مفاصل می شود)
    آسیب دیدگی مفصل لگن

    تومور استخوانی که باعث شکستن مفصل لگن می شود


پزشک متخصص ممکن است ابتدا از سایر روش های درمانی برای شما استفاده کند که این روش ها شامل موارد زیر هستند:

    استفاده از ابزارهای کمکی مثل عصا در زمان راه رفتن
    استفاده از یک برنامه تمرینی
    فیزیوتراپی
    مصرف دارو

این روش های درمانی ممکن است باعث کاهش درد در ناحیه لگن و بهبود عملکرد آن شوند. با این وجود گاهی اوقات این درد باقی می ماند و باعث می شود انجام فعالیت های روزمره برای شما دشوار شود. در این حالت پزشک ممکن است از عکس برداری رادیولوژی برای بررسی وضعیت مفصل آسیب دیده استفاده کند. اگر عکس برداری رادیولوژی، ایجاد آسیب در محل مفصل لگن را نشان دهد، ممکن است شما نیاز به عمل جراحی تعویض مفصل لگن داشته باشید.

 
 افراد مناسب جراحی تعویض مفصل لگن


هنگامی که شما با مشکل برای انجام فعالیت های روزمره در زندگی خود مواجه می شوید، ممکن است نیاز به عمل جراحی تعویض مفصل لگن داشته باشید. اگر شما با شرایطی مواجه هستید که امکان انجام دادن فعالیت های عادی روزمره مثل لباس پوشیدن، دوش گرفتن، راه رفتن، و خوابیدن را دارید، آنگاه کیفیت زندگی شما تحت تاثیر قرار گرفته است.

اگر شما نمی توانید فعالیت های عادی کاری خود را به خاطر وجود درد در مفصل لگن انجام دهید یا اگر نمی توانید به خاطر این مشکل شرایط مناسب برای شغل خود داشته باشید، اگر شما نیاز به مصرف دارو برای خواب شبانه دارید، لازم است با یک جراح درباره عمل جراحی جایگزینی مفصل لگن صحبت کنید.

به خاطر داشته باشید که درد مفصل لگن می تواند در هر نقطه یا نواحی اطراف مفصل لگن احساس شود. در برخی موارد، شما ممکن است امکان احساس درد را بطور مستقیم از محل لگن نداشته باشید و این درد احتمالاً از محل ران احساس می شود. در این حالت با شناسایی نوع خاص دردی که زندگی شما را تحت تاثیر قرار داده است، شانس پیدا کردن روش درمانی مناسب برای رفع مشکل افزایش پیدا خواهد کرد. در این رابطه جراح به شما کمک می کند تا درباره لزوم انجام عمل جراحی جایگزینی و تعویض مفصل لگن تصمیم گیری نمایید.


جراحی تعویض مفصل لگن چگونه است

زمانی که مفصل لگن فرسوده شود و عملکردش را از دست بدهد، یک مفصل مصنوعی لگن (پروتز لگن) به جای آن قرار می‌گیرد. به این جراحی، جراحی تعویض کل مفصل گفته می‌شود. تصورِ داشتن مفصل مصنوعی لگن شاید در ابتدا نگران‌کننده باشد، اما باید توجه داشت جراحی لگن یکی از امن‌ترین و موفقیت‌آمیزترین جراحی‌های دنیا محسوب می‌شود. بر اساس نظرات مطرح شده از سوی بیماران، جراحی تعویض مفصل لگن نتایج قابل قبولی ایجاد می‌کند و رضایت بیماران را به همراه دارد.
جراحی تعویض مفصل لگن در چه مواردی کاربرد دارد؟

بیماران مبتلا به آرتروز مفصل لگن که دچار پا درد شدید و نقص عملکرد مفصل لگن هستند، می‌توانند با جراحی تعویض مفصل آسیب دیده ران از درد مفصل لگن رها شوند و دوباره به زندگی عادی برگردند. میزان درد قابل اندازه گیری نیست؛ پاسخ این سوال که آیا درد مفصل لگن در حدی هست که نیاز به جراحی تعویص مفصل لگن داشته باشد، با همکاری بیمار و جراح لگن، مشخص می‌شود. جراحی تعویض مفصل لگن محدودیت سنی ندارد و سن بیمار، معیار مهمی برای انجام آن محسوب نمی‌شود.
جراحی تعویض مفصل لگن به چه افرادی توصیه می‌شود؟

جراحی تعویض مفصل لگن زمانی توصیه می‌شود که سایر درمان‌ها مانند فیزیوتراپی و مصرف دارو تأثیر کافی در درمان پا درد و بهبود عملکرد مفصل لگن نداشته باشد. جراحی تعویض مفصل لگن به افراد زیر توصیه می‌شود:

    افرادی با درد شدید، تورم و سفتی مفصل لگن که توانایی حرکت کردن آن‌ها کاهش پیدا کرده است.
    افرادی که درد مفصل لگن آنان در حدی است که کیفیت زندگی روزانه و خواب شبانه آن‌ها کاهش پیدا کرده است.
    افرادی که انجام کارهای عادی روزانه مانند خرید کردن و رفتن به توالت و حمام برایشان دشوار یا غیرممکن است.
    افرادی که به خاطر درد و کم‌تحرکی، دچار افسردگی شده‌اند.
    افرادی که فعالیت شغلی و اجتماعی‌شان تحت تأثیر قرار گرفته است.

 

جراحی تعویض مفصل لگن در افرادی امکان‌پذیر است که سلامتی کافی و نیروی جسمانی برای انجام جراحی و گذراندن دوره فیزیوتراپی و بازتوانی پس از جراحی را داشته باشند.

 

انجام جراحی تعویض مفصل لگن

جراحی تعویض مفصل لگن، یک فرایند مرحله به مرحله است که طی آن، بخش گوی و کاسه پروتز لگن در انتهای استخوان ران (فمور) و فرورفتگی استخوان لگن قرار می‌گیرد. بهترین جراح لگن برای هر بیمار خاص، از جنس به‌خصوصی از اجزای پروتز لگن استفاده می‌کند. پروتزهای جراحی لگن انواع فلزی، سرامیکی و پلاستیکی دارند. علاوه بر جنس پروتز، روش‌های اتصال پروتز مفصل لگن به استخوان نیز متنوع هستند و باید به دقت و ظرافت انتخاب شوند، تا بهترین نتیجه از جراحی لگن حاصل شود. اتصال پروتز مفصل لگن به استخوان، به دو روش انجام می‌شود:

    پروتزهای سیمانی
    پروتزهای غیر سیمانی؛ این پروتزها دارای پوشش منفذدار هستند که استخوان می‌تواند در داخل آن‌ها رشد کند و پروتز مفصل در محل پیوند، پایدار شود.

برای انجام جراحی تعویض مفصل لگن، به‌طور معمول بی‌هوشی عمومی ایجاد می‌شود و بیمار به خواب فرو می‌رود. بسته به شرایط بیمار، در صورتی که لازم باشد، می‌توان به جای بی‌هوشی عمومی از بی‌هوشی موضعی برای جراحی تعویض مفصل لگن استفاده کرد. در این حالت، بیمار بیدار است اما محل جراحی را حس نمی‌کند. جراحی تعویض مفصل لگن اغلب بین 60 تا 90 دقیقه طول می‌کشد.